Łuk jest prawdopodobnie najstarszą bronią, która w niezmiennej formie używana jest do dziś. Badania archeologiczne wskazują na to, że pierwsze kamienne groty znalezione w Afryce sięgają 50 000 lat p.n.e., natomiast krzemienne datuje się na okres 25 000 – 18 000 lat p.n.e.

 

 

Popularności łuku jako broni i doskonałego narzędzia do zdobywania pożywienia trzeba szukać w jego prostocie i zaskakującej skuteczności. Wszak składa się on z drewnianego promienia i sznura służącego za cięciwę. Z upływem wieków zmieniały się materiały z jakich konstruowany był łuk, ale zamysł pozostawał ten sam. Kres łuku jako wojennego oręża wyznacza rok 1520, w którym wynaleziono muszkiet. Od tego czasu łuk służy jedynie do rekreacji i jako narzędzie do rywalizacji na turniejach łuczniczych. Najstarszy turniej znany jako „Starożytny Konkurs Srebrnej Strzały w Scorton” jest organizowany do dziś.

Podczas kupna swojego pierwszego łuku nie należy się śpieszyć i podejmować pochopnych decyzji. Warto na zakupy wybrać się z kimś obytym z tego typu sprzętem lub poprosić o pomoc sprzedawcę. Należy także zadać sobie pytanie jaki typ łuku preferujemy. Popularne łuki dzielą się na trzy grupy:

* refleksyjne
* bloczkowe
* tradycyjne

Wielu początkujących strzelców wybiera łuki bloczkowe, jednak naukę strzelania zaleca się od dobrej jakości łuku refleksyjnego. Każda dziedzina sportu ma swoją terminologię. Oto podstawowe nazewnictwo wykorzystywane w łukach:

Celownik – urządzenie do namierzania celu umieszczone na łuku.

Majdan – środkowa część łuku, do którego dołączone są ramiona.

Cięciwa – spleciony sznurek, który przywiązany jest do końców ramion łuku.

Ramiona (górne i dolne) – elastyczne części łuku, które przymocowane są do majdanu.

Siodełko – miejsce na cięciwie, na które umieszcza się strzałę

Stabilizator – dołączane obciążenie łuku powodujące zmniejszenie drgań podczas oddawania strzału.

Uchwyt – miejsce na majdanie, za które trzymamy łuk.