COLT .38 SF-IV

‹‹ powrót do leksykonu broni palnej

Amerykańska firma Colt produkuje broń krótką od ponad 160 lat. Początkowo produkowała jedynie rewolwery, ale później dołączyła do swego programu pistolety samopowtarzalne konstruowane przez Johna M. Browninga (1854-1926), twórcę większości rozwiązań ryglowania i umieszczenia sprężyn powrotnych kiedykolwiek użytych w pistoletach. Jego konstrukcjami były pistolety, które przekonały Amerykę, że broń samopowtarzalna może być konkurencją dla rewolweru - pistolety Colt Model 1900, 1902, Pocket .38, a zwłaszcza słynny Colt wzór 1911, który przez ponad siedemdziesiąt lat był bronią boczną armii amerykańskiej, a i dziś stanowi klasę samą w sobie, mimo że jego rozwiązania są już przestarzałe. Browning miał talent do umieszczania wszelkich dźwigni w najwygodniejszych dla strzelca miejscach, mimo że w jego czasach ergonomia nie była jeszcze nauką. Pistolet wzór 1911 jest tego niedościgłym wzorem. Firma początkowo nie chciała zajmować się pistoletami, ale Browning, którego talent do interesów dorównywał „żyłce wynalazczej", zastrzegł w umowie o sprzedaży praw do swego patentu na karabin maszynowy wzór 1895, że fabryka sfinansuje jego prace nad samopowtarzalnym pistoletem, którym armia wyraziła ostrożne zainteresowanie. Prace nieco się przeciągnęły i ich rezultat wszedł do uzbrojenia i produkcji dopiero w roku 1911, ponad 12 lat po podpisaniu umowy. Oczywiście czas nie stał w miejscu nawet dla konstrukcji tak wybitnej i podlegała ona co jakiś czas modyfikacjom. Pierwsza z nich miała miejsce już w roku 1926, wówczas na uzbrojenie armii wprowadzono wzór 1911A1. Kolejne modyfikacje nie były już specjalnie oznaczane, poza seriami na rynek cywilny. Nosiły one oznaczenia Colt Government Mark I do Mark IV i zmieniono w nich konstrukcję łożyska lufy, potem Series 70 i Series 80. Najnowsza, z użyciem tworzyw sztucznych nosi oznaczenie wz. 1991Al. W pistolecie Series 80 pojawiła się blokada iglicy. Pistolety te produkowane są w trzech rozmiarach: Government (z lufą długości 127 mm), Commander (ok. 102 mm) i Officer's Model (ok. 90 mm). Podstawową wersją tych pistoletów jest wersja na nabój .45 ACP, ale produkowane są także inne. W czasie pierwszej wojny światowej produkowano na zamówienie brytyjskie pistolet na nabój .455 Auto, poza tym produkowane są one na rynek cywilny także w wersjach na naboje 9x19 Parabellum, .38 Super Auto, .41 AE, 10 mm Auto, .40 S&W, a nawet .38 Special z pociskiem Wad-Cutter. Na eksport produkowano także krótkie serie na inne naboje, takie jak: 7,65x22 Luger, czy 9x23 Steyr. W roku 1949 do produkcji wszedł pierwszy model pistoletu Commander, produkowany do l970 roku, gdy zastąpił go model Combat Commander. Ten ostatni dostępny jest także w wersji CC Light, ze szkieletem ze stopu lekkiego. CCL produkowany jest tylko w kalibrze 11,43 mm i waży 765 g. Oprócz podstawowych wersji Commandera produkowane były także pistolety Commanding Officer's (odmiana Orricer's Model w kalibrze 9 mm) i Gold Cup Commander, odmiana sportowa. W tym samym okresie modernizacji doczekał się także duży Colt, pojawił się Model Mk IV Series 70, produkowany także w wersjach na naboje .38 Super Auto i 9x19 Parabellum. Popularność Colta wzór 1911 była tak duża, że fabryka nie była w stanie zaspokoić popytu, co dało pracę wielu wytwórniom produkującym kopie tych pistoletów i przerabiających je „na miarę", według indywidualnych potrzeb klienta. Tymczasem Colt nadal ulepszał swoje pistolety i w 1983 roku pojawiła się odmiana Mk IV Series 80 ze zmienionym łożyskiem lufy, celownikiem i blokadą iglicy. Cały czas produkowano także pistolety sportowe, których linię zapoczątkował w roku 1932 pistolet National Match, od 1935 roku produkowany także w wersji na nabój .38 Super Auto. Pistolety NM zeszły z taśm produkcyjnych w czasie wojny i powróciły do produkcji dopiero w roku 1957, pod nazwą Colt Gold Cup National Match. Pistolety Gold Cup Colta zaopatrzone są w szerokie spusty, o regulowanej drodze i sile nacisku, znakomite regulowane celowniki Colt-Elliason, mają powiększone okno wyrzutowe łusek i płaskie gniazdo sprężyny kurkowej. Początkowo produkowano je tylko w kalibrze 11,43 mm, ale w roku 1961 pojawiła się odmiana na nabój .38 Special z pociskiem Wad-Cutter. Kolejne odmiany serii National Match noszą oznaczenia NM Mk I do IV. Oznaczenie National Match Mark I nadano „staremu" modelowi NM, produkowanemu w latach 1933-1942. Pistolety kalibru 11,43 mm z lat 1957-60 to National Match Mark II, a wprowadzony w 1960 roku National Match na naboje .38 Special to National Match Mark III. W roku 1970 pojawił się National Match Mark IV Series 70, znowu tylko w kalibrze 11,43 mm. Pistolety Gold Cup National Match dostępne były w dwóch wersjach wykończenia, oksydowanej i niklowanej. Wraz z wprowadzeniem National Match Mk IV Series 80 doszła jeszcze trzecia możliwość, gdyż pistolety te wykonywano ze stali nierdzewnej. W roku 1987 Colt wprowadził na rynek pistolet 13 nabój 10 mm Auto. Jego nazwa, Colt Delta ilite wzięła się z faktu, że powstał na zamówienie Jitarnej jednostki Delta Fotce, która kupiła ich lierwszą partię. Do serii Elitę należy też pistolet lombat Elitę, ze szkieletem ze stali nierdzewnej oksydowanym zamkiem. Odmianą sportową pisoletu w kalibrze 10 mm jest Colt Delta Gold Cup z regulowanym celownikiem i ogranicznikiem drogi spustu. Colt Officer's ACP Mark IV/80 to pistolet kompaktowy kalibru 11,43 mm, wprowadzony na rynek w roku 1984. Jest to zmniejszona wersja pistoletu Government, ze skróconą lufą i chwytem. Pistolet ten ma komplet bezpieczników stosowanych przez firmę: ząb zabezpieczający, blokadę iglicy, bezpiecznik nastawny blokujący zaczep spustowy i bezpiecznik chwytowy. W roku 1988 pojawiła się wersja sportowa tego „obrzynka", Ofricer's Match, z chwytem od „dorosłego" Colta, ale nie zyskała dużego powodzenia i dziś stanowi jedynie kolekcjonerską ciekawostkę. Officer's Model ma także wersję ze szkieletem ze stopu lekkiego, ważącą 680 g. W 1990 roku pojawiła się wersja ze stali nierdzewnej, Ultimate Stainless. Wielkim przełomem miało być wprowadzenie na rynek w roku 1990 pistoletu Colt Double Eagle, pierwszego pistoletu Colta z mechanizmem spustowym z samonapinaniem. Nowy pistolet nie miał już bagażu niepotrzebnych bezpieczników, tak charakterystycznego dla starych pistoletów tej firmy - Double Eagle miał już tylko zwalniacz kurka i blokadę iglicy. Pojawił się także w wersji Double Eagle Officer's Model, w rok później, ale podobnie jak duży pistolet tego typu nie cieszył się zbyt wielkim zainteresowaniem. Kompletnym niewypałem, który doprowadził w końcu firmę do bankructwa i sprzedania praw własności za granicę, był pistolet Ali American 2000, reklamowany jako pistolet przyszłości, z ryglowaniem przez obrót lufy i dwurzędowym magazynkiem. Nowe kierownictwo zrezygnowało z jego produkcji zaraz po przejęciu zakładów. Colt to nie tylko duże i małe pistolety oparte na wzorze 1911. Od lat trzydziestych firma produkuje także pistolety sportowe Woodsman na naboje .22 LR i ich kolejne wcielenia: Targetsman, Challenger i Huntsman. Poza tym produkowano także pistolety sportowe kalibru 5,6 mm Colt Service Ace, oparte na konstrukcji Colta wzór 1911. Po dość długiej przerwie w produkcji pistoletów sportowych na naboje .22 LR, w 1994 roku firma zaprezentowała nowy model, Colt Cadet, wkrótce przemianowany na Colt 22. Jest to dość ciężki, stabilny pistolet ze stali nierdzewnej, zaopatrzony w okładzinę gumową firmy Pachmayr. Broń ta odznacza się dość niezwykłym rozwiązaniem bezpiecznika, który ma postać kołka przepychanego na boki w gnieździe z tyłu szkieletu. Zatrzask magazynka umieszczony jest z kolei po prawej stronie szkieletu, nad kabłąkiem spustu. W roku 1995 Colt wprowadził do produkcji odmianę sportową tego pistoletu, Colt 22 Target z regulowanym celownikiem. 2.Rewolwery Firma Colt Patent Firearms Company powstała w roku 1836, by produkować rewolwery kapiszonowe według patentu Samuela Colta. Produkcja rewolwerów kapiszonowych trwała w fabryce Colta bardzo długo, bo pierwsze naboje nabojowe powstały dopiero w końcu lat sześćdziesiątych XIX wieku, po śmierci przeciwnego im wynalazcy i upowszechnieniu nabojów scalonych centralnego zapłonu. W 1872 roku powstał model Peacemaker, który w następnym roku przyjęła pod oznaczeniem Single Action Army do uzbrojenia armia amerykańska. SAA był wielkim sukcesem komercyjnym, oprócz zamówień wojskowych fabryka sprzedała dziesiątki tysięcy tych rewolwerów osadnikom kolonizującym Dziki Zachód. Jego produkcja ustała dopiero w roku 1942, gdy fabryka musiała przejść na produkcję wojenną, ale już w końcu lat czterdziestych SAA wrócił do produkcji i w różnych odmianach wytwarzany jest do dziś. W pierwszym okresie wytworzono ich 357 000, po drugiej wojnie światowej powstało ich jeszcze 250 000, a mimo to nadal jest na nie popyt i jeszcze miejsce na rynku na kopie, produkowane na całym świecie, wszędzie gdzie docierają westerny, które nie potrafią się bez nich obejść. Do tej pory seryjnie produkowano ponad 30 wersji kalibrowych SAA, od rewolwerów na naboje 4 mm bocznego zapłonu produkcji niemieckiej firmy Erma po brytyjskie kopie na nabój .476 Eley, kalibru 12 mm. SAA mają lufy bardzo różnej długości, od bardzo krótkich Marshall's Model o lufach długości 63 mm po bardzo długie rewolwery Buntline z lufami długości 305 mm. Obecnie Colt produkuje SAA na naboje .45 LC i .44-40 WCF, stary nabój do karabinka Winchestera. W czasach Dzikiego Zachodu cywile chętniej kupowali tę drugą wersję, bo strzelała tym samym nabojem, co równie zrośnięty z legendą Pogranicza karabinek powtarzalny Winchestera z zamkiem dźwigniowym. Następcą rewolwerów SAA były już nowoczesne rewolwery z mechanizmem spustowym z samonapinaniem, Double Action Army kalibru 9 mm. W kilka lat po ich wprowadzeniu Stany Zjednoczone toczyły wojnę z Hiszpanią, w której Hiszpania straciła swe ostatnie kolonie zamorskie, Kubę i Filipiny. W obu tych przypadkach Amerykanie szybko musieli interweniować i walczyć z powstaniami miejscowej ludności, której wydawało się, że czas już na niepodległość, a nie tylko zmianę właściciela. O ile powstania kubańskie do końca lat pięćdziesiątych dawało się rozpędzać dość łatwo, o tyle kampania filipińska, która wkrótce zaowocowała powstaniem ludu Moro na Mindanao, okazała się bardzo ciężkim orzechem do zgryzienia. Wojska amerykańskie toczyły boje z zaciekle broniącymi się Moro, którzy zresztą zwykle walczyli pod wpływem środków odurzających i zdawali się w ogóle niewrażliwi na rany. W tych warunkach nowe rewolwery nie sprawdziły się najlepiej i szybko wycofano je z jednostek pierwszoliniowych, zastępując starymi SAA. Po nich przyszła kolej na konstrukcje z wychylnym bębnem — i właściwie rozwój konstrukcji rewolwerów, podobnie jak u S&W na tym się zatrzymał. Najliczniej produkowany był Colt Officer's Model, wytwarzany w latach 1904-1972 z przerwami tylko na wojny światowe. Odmianą treningową Colta OM jest rewolwer Officer's Model Match (OMM). OM produkowany był z lufami długości 102, 114, 127, 152 a nawet 190 mm, na naboje .22 LR, .22 WMR, .32 Colt, .38 Short i Long Colta oraz .38 Special. Małokalibrowe odmiany OMM weszły do produkcji dopiero po drugiej wojnie światowej, a z racji bardzo starannej obróbki strzelają bardzo celnie. Są poza tym cennym nabytkiem dla kolekcjonerów, gdyż produkowano je w krótkich seriach. Wzrost plac w latach pięćdziesiątych spowodował podrożenie produkcji i spadek popytu, któremu kierownictwo zakładów starało się zaradzić wprowadzając do produkcji nowy model rewolweru, będący rozwinięciem OM. W ten sposób powstał Colt Trooper III, trzeci model o tej nazwie w historii zakładów, produkowany w wersji na naboje .357 Magnum, głównie z przeznaczeniem na rynek policyjny, który zaczynał się Coltowi wymykać z rąk na rzecz S&W, produkującej rewolwery Magnum. Wkrótce pojawiły się odmiany treningowe i cywilne na naboje .22 LR, .22 WMR i .38 Special. Pochodną Troopera III był Lawman Mark III, ze stałym celownikiem i Metropolitan, unowocześniona wersja z mechanizmem zaczerpniętym z rewolweru Python, ale ze śrubową sprężyną kurkową w miejsce płaskiej, użytej w Pythonie. Rewolwery te dostępne były w kilku wersjach różniących się wykończeniem — oksydowanej, niklowanej, niklowanej polerowanej i innych. W roku 1982 pojawił się Colt Trooper V, różniący się szeregiem rozwiązań technicznych. Najbardziej charakterystyczne jest dodanie szyny na lufie, zapożyczonej znów z Pythona, ale zmianie uległ też na przykład kąt nachylenia sprężyny kurkowej, z 54 do 46 stopni, co zmniejszyło siłę nacisku na spust wymaganego przy strzelaniu z samonapinaniem. W roku 1951 pojawił się pierwszy rewolwer Colta z serii „węży" — Colt Cobra na nabój .38 Special. Po nim poszedł Colt Yiper, a najsłynniejszym koltowskim wężem był wprowadzony na rynek w roku 1955 Colt Python, okrzyczany Rolls-Royce'em rewolwerów. Wówczas słusznie, dziś to miano bezsprzecznie należy się raczej rewolwerom Korth, ale przez lata Python stanowił niedościgły wzór elegancji, precyzji wykonania i płynności pracy mechanizmu spustowego. Pyhton wprowadził na rynek linię, która do dziś panuje i tylko zażarty rywal Colta, S&W, jej nie kopiuje — zwarta sylwetka z wydatnym chwytem i wyniesioną nad lufę ażurową szyną, łączącą szczerbinę z muszką. Python jest dziełem Billa Henry'ego, wówczas jednego z dyrektorów firmy, długo i cierpliwie walczącego z konserwatywnymi kolegami, którzy wieszczyli nowemu rewolwerowi klęskę z uwagi na dziwaczne, jak im się wówczas wydawało wzornictwo i zbyt wysoki koszt, będący pochodną doskonałej jakości wykonania. Pierwsze serie reklamowano jako broń sportową i stosownie do tego zaopatrzono w lufę długości 152 mm. Sprzedały się szybko i pociągnęły za sobą lawinę zamówień i zapytań o bardziej poręczne wersje, czego rezultatem był Police Python z lufą długości 102 mm, na długie lata symbol policjanta z Kalifornii, pokazywany w każdym filmie kryminalnym z udziałem California Highway Patrol. Dla maniaków, bo któż inny mógłby używać czegoś podobnego, weszła do produkcji wersja kieszonkowa z lufą długości 63 mm, stanowczo zbyt krótką dla naboju .357 Magnum. Okazało się jednak, że i ten model sprzedawał się nieźle. Ostatnią wersją rozmiarową Pythona był Hunting Python z roku 1980, przeznaczony zgodnie z nazwą dla myśliwych i zaopatrzony w lufę długości 203 mm. Pythony próbowano wypuszczać w wersjach na naboje .22 LR i .38 Special, ale tylko pierwsza z nich, po zmianie nazwy na Colt Diamondback, przyjęła się na rynku. Standardowym wykończeniem Pythona jest najszlachetniejsze pokrycie, jakie wymyślili rusznikarze przez wieki - słynna polerowana oksyda Royal Blue, specjalność Colta, którą wiele razy próbowano podrabiać w innych firmach, ale jak na razie bez skutku. Do wyboru są także rewolwery niklowane i ze stali nierdzewnej. Nierdzewny Python w wersji polerowanej nosi zgodnie z tradycją, którą omawialiśmy przy okazji pistoletów, nazwę Colt Python Ultimate. Z biegiem lat nawet tak dobry rewolwer jak Python zestarzał się i w roku 1985 ogłoszono, że od następnego, jubileuszowego roku 150-lecia zakładu, Colt przystąpi do produkcji nowego modelu, kolejnego „węża" - Colt King Cobra. Stylistycznie jest to odejście od linii Pythona w kierunku rewolwerów S&W z integralnym obciążnikiem lufy, takich jak Model 686, choć broń jest podobna także do Troopera V. King Cobra wykonana jest ze stali nierdzewnej, ma śrubową sprężynę kurkową i regulowany celownik Colt-Accro. Standardowo zaopatrywana jest w gumową okładzinę chwytu firmy Pachmayr, specjalnie do tego rewolweru zaprojektowanego typu „Gripper". W roku 1990 przyszła kolej na następnego węża, Colta Anacondę, który zamykał dotkliwą dla Colta lukę - brak nowoczesnego rewolweru na naboje .44 Magnum. Colt zbierając się do wywalczenia należnego mu miejsca w tej zdominowanej przez S&W części rynku postawił na to, co miał najlepszego i Anaconda na pierwszy rzut oka wygląda na powiększonego Pythona. W rzeczywistości jest to tylko zapożyczenie formy. Rewolwer wykonany jest ze stali nierdzewnej i ma przekonstruowany mechanizm spustowy, ze śrubową sprężyną kurkową. W roku 1993 pojawiła się jego wersja na nabój .45 LC, nawiązująca do początków rewolwerów nabojowych firmy Colt. Wszystkie modele rewolwerów Colta produkowane po 1992 roku mają specjalny profil gwintu w lufach, zapobiegający ich zanieczyszczaniu ołowiem po strzałach.

Dane techniczne rewolweru Colt .38 SF-IV

Kaliber: 9 mm
Nabój: .38 Special
Mechanizm spustowy: z samonapinaniem
Pojemność bębna: 6 nabojów
Masa: 595 g
Długość: 178 mm
Długość lufy: 51 mm
Ogranicznik ruchu spustu: brak
Celownik: stały
Długość linii celowniczej: 102 mm
Bezpieczniki nastawne: brak
Bezpieczniki wewnętrzne: dźwignia pośrednicząca

Zatrzask bębna: na lewej stronie szkieletu
Materiał: stal nierdzewna
Okładziny chwytu: czarne gumowe