I.M.I. Desert Eagle 41-44

‹‹ powrót do leksykonu broni palnej

Utworzone w roku 1948 państwo Izrael stanęło przed koniecznością zapewnienia swej armii źródła zaopatrzenia i uzbrojenia niezależnego od zmiennej sytuacji międzynarodowej. Wśród imigrantów znalazło się tak wielu pracowników przemysłu zbrojeniowego z Europy i USA, że Israeli Military Industries szybko zaczęło działać i produkować broń dla armii. Jednym z nich był Uziel Gal, który wziął na warsztat czeski pistolet maszynowy wzór 23 konstrukcji V. Holka (Czechosłowacja odegrała wielką rolę w powstaniu armii izraelskiej, tam szkolono oficerów, stamtąd płynął sprzęt i materiały) i dokonując niewielkich zmian, zbudował pistolet maszynowy Uzi. Gdy potrzeby armii zostały zaspokojone, Izrael mógł zacząć sprzedawać Uzi za granicę. Zachód, nie znający czeskich pistole¬tów, rzucił się na Uzi jak na „świeże bułeczki". Był to pierwszy masowo produkowany na Zacho¬dzie pistolet maszynowy z magazynkiem w chwycie i zamkiem obejmującym lufę. FN zakupiła licen¬cję i produkowała Uzi na potrzeby wielu armii, w tym... Bundeswehry, która przyjęła je oficjalnie na uzbrojenie. Odkąd Uzi po raz pierwszy zagrał w filmie, zamówieniom na nowe nie było końca i przez z górą 20 lat jeden wzór pistoletu maszynowego utrzymywał firmę, pozwalając wraz z rządowymi subsydiami i opłatami za broń dla armii na stały wzrost i umacnianie wytwórni. Armia izraelska nie produkowała własnych pistoletów samopowtarzalnych, polegając na imporcie. Używała poniemieckich Waltherów P 38, włoskich Berett M951 (pierwsze z nich zdobyto na Egipcjanach, resztę dokupiono), amerykańskich Coltów wzór 1911, a przede wszystkim belgijskich FN HP. Skoro armia pistoletów nie chciała, I.M.I. ich nie produkowała. Pierwszym jej pistoletem był Uzi Pistol, wariant Micro Uzi, bez kolby składanej i możliwości prowadzenia ognia maszynowego. Broń była zupełnie bezużyteczna z jakiegokolwiek punktu widzenia, ale że reklama dźwignią handlu, więc Uzi Pistol sprzedawał się nieźle wszędzie tam, gdzie docierały filmy Hollywood, a miejscowe przepisy nie pozwalały mieć prawdziwego Uzi. Rozdział pistoletowy w historii I.M.I. (obecnie TAAS) otwiera dopiero nawiązanie współpracy z amerykańską firmą Magnum Research z Minneapolis. Amerykanie mieli pomysł, szukali pieniędzy i producenta, a w Tel Awiwie znaleźli i jedno, i drugie. Pistolet Desert Eagle (Pustynny Orzeł), który wspólnie stworzyły I.M.I. i Magnum Research, nie miał sobie wówczas równych. Była to broń potężna, zaopatrzona w zamek ryglowany obrotowo, jak w karabinie, uruchamiana też jak karabin energią gazów prochowych pobieranych z lufy. Nabój, jakim miał strzelać ten pistolet, usprawiedliwiał i osobliwości konstrukcyjne, i przerażające rozmiary, i masę - miały to być naboje rewolwerowe .357 i .44 Magnum. Pierwszą serię wyprodukowano w 1984 roku trochę z duszą na ramieniu i bez wiary w powodzenie, ale zniknęła z rynku natychmiast i zaowocowała wielkimi zamówieniami. Powodzenie Orła popchnęło firmę do prac nad następnym pistoletem, Jerycho 941. Oznaczenie 941 odnosi się do innowacji wprowadzonej przez I.M.I. - do pistoletu dokładano drugą lufę i magazynek, umożliwiając szybką zmianę kalibru z 9 mm na modną „dziesiątkę", dzięki nabojowi .41 Action Express. Ten nowy nabój zachowywał średnicę dna łuski naboju 9x19, przez co nie trzeba było wymieniać zamka. Pistolet Jerycho jest bronią znakomitą, ale pomysł z zamiennymi lufami nie przyjął się. Na rynku amerykańskim, zakochanym w Orle, Jerycho, które inaczej mogłoby utonąć w powodzi innych Wonder Nineów, nosi nazwę Baby Eagle (Orlątko).

Dane techniczne pistoletu I.M.I. Desert Eagle 41-44

Kaliber: 10,2 i 11,2 mm
Nabój: .41 i .44 Magnum
Mechanizm spustowy: bez samonapinania
Pojemność magazynka: 8 nabojów
Ryglowanie: obrót zamka
Masa: 1776 g
Długość: 270 mm (standard)
Długość lufy: 152 mm (standard)
Ogranicznik ruchu spustu: brak
Celownik: stały
Długość linii celowniczej: 215 mm
Bezpieczniki nastawne: skrzydełkowy po obu stronach zamka
Bezpieczniki wewnętrzne: brak

Zatrzask zamkowy: z lewej strony szkieletu
Zatrzask magazynka: na lewej stronie szkieletu, za kabłąkiem
Materiał: stal oksydowana (standard)
Okładziny chwytu: czarne plastikowe, gumowe lub drewniane